Kim jesteśmy? Co robimy?

Stowarzyszenie Rannych i Poszkodowanych w Misjach Poza Granicami Kraju powstało w 2008 roku z inicjatywy własnej żołnierzy w służbie czynnej oraz rezerwy, którzy służyli w misjach zagranicznych, zostali ranni, poszkodowani, lub których problemy wynikają bezpośrednio z faktu pełnienia służby poza granicami państwa. 

Celami Stowarzyszenia są:

• Prowadzenie wszelkiego rodzaju form działalności prowadzących do poprawy życia rannych i poszkodowanych w misjach wojskowych poza granicami kraju;
• Działanie na rzecz poprawy warunków socjalnych i bytowych członków Stowarzyszenia i ich rodzin oraz rodzin poległych żołnierzy;
• Reprezentowanie i ochrona interesów rannych i poszkodowanych członków Stowarzyszenia wobec władz państwowych i samorządowych;
• Pomoc rannym i poszkodowanym w misjach wojskowych poza granicami kraju, jak również rodzinom poległych żołnierzy;
• Obrona interesów społecznych i socjalnych środowiska rannych i poszkodowanych w misjach wojskowych;
• Uświadamianie społeczeństwu znaczenia udziału polskich żołnierzy w misjach wojskowych poza granicami kraju i innych organizacji międzynarodowych w zapewnieniu pokoju i bezpieczeństwa, wygaszaniu konfliktów na świecie oraz budowa wzajemnego zaufania i współpracy;
• Popularyzowanie w kraju i za granicą dotychczasowych osiągnięć i doświadczeń Polski w organizowanych przez międzynarodową społeczność misjach na całym świecie;
• Współpraca z resortami: Obrony Narodowej, Spraw Zagranicznych, Spraw Wewnętrznych i Administracji w zakresie realizacji celów stojących przed Stowarzyszeniem;
• Umacnianie koleżeńskich więzi oraz wzajemnego szacunku we własnym środowisku, a także utrzymywanie więzi z jednostkami wojskowymi oraz instytucjami wojskowymi i cywilnymi;
• Organizowanie spotkań członków Stowarzyszenia w celu wymiany doświadczeń;
• Pozyskiwanie środków finansowych i materialnych niezbędnych do realizacji zadań statutowych;
• Przedstawianie społeczeństwu problemów żołnierzy rannych i poszkodowanych – uczestników misji wojskowych poza granicami kraju.

Stowarzyszenie realizuje swoje cele poprzez:

• Uczestnictwo członków Stowarzyszenia w działalności władz Stowarzyszenia, kół oraz klubów środowiskowych;
• Przedstawianie właściwym władzom i organom administracji postulatów oraz opinii w sprawach rannych i poszkodowanych w misjach wojskowych poza granicami kraju;
• Rozwijanie działań służących rozpoznaniu warunków socjalno-bytowych, inspirowanie oraz organizowanie pomocy dla rannych i poszkodowanych w misjach wojskowych oraz ich rodzin, ze szczególnym uwzględnieniem rodzin poległych żołnierzy;
• Organizowanie spotkań, prelekcji, odczytów, wystaw oraz współuczestnictwo w organizowaniu przedsięwzięć poświęconych roli uczestnictwa Polski w misjach wojskowych poza granicami kraju i innych organizacji służących zapewnianiu pokoju i bezpieczeństwa;
• Zgłaszanie kandydatów i wspieranie swoich członków kandydujących do organów władz państwowych i samorządowych;
• Umacnianie szacunku oraz koleżeńskich więzi w środowisku rannych i poszkodowanych w misjach wojskowych i innych organizacji międzynarodowych w kraju i za granicą;
• Nawiązywanie i rozwijanie kontaktów z innymi stowarzyszeniami, związkami i organizacjami pozarządowymi zarówno w kraju, jak i zagranicą;
• Zdobywanie funduszy i środków materialnych od instytucji, osób prawnych oraz osób fizycznych popierających i wspierających działalność Stowarzyszenia.

Pomimo faktu, że Stowarzyszenie funkcjonuje od 2008 roku, może się szczycić wieloma osiągnięciami. Należą do nich m.in.:

• Współpraca z MON oraz z Sejmową Podkomisją Specjalną ds. rozpatrzenia rządowego projektu ustawy o weteranach działań poza granicami państwa przy tworzeniu ustawy o weteranach działań poza granicami państwa – aktu prawnego wprowadzonego w 2011 roku określającego m.in. status weterana i weterana poszkodowanego oraz uprawnienia z tego tytułu przysługujące.
• Udział w konsultacjach społecznych dotyczących nowelizacji ww. ustawy. Jest ona bardzo ważna dla poszkodowanych weteranów, jednak nie jest ona kompletna. Na dzień dzisiejszy o status weterana mogą starać się jedynie żołnierze, którzy brali udział w misjach zagranicznych pod auspicjami NATO lub ONZ.
• Zarejestrowanie Stowarzyszenia jako organizacji pożytku publicznego. Dało nam to możliwość pozyskiwania środków z 1% podatku oraz zdobywanie funduszy na programy pomocowe. Do takich programów należą m.in.:
  • Dofinansowanie letniego wypoczynku dzieci i młodzieży rannych żołnierzy;
  • Program przekwalifikowania i dokształcania;
  • Paczki świąteczne;
  • Pomoc finansowa w formie zapomóg dla weteranów w ciężkiej sytuacji finansowej.

Dzięki ofiarności darczyńców i podatników pomogliśmy już wielu weteranom i ich rodzinom:

• Promocja kampanii społecznej „Dzień Weterana – szacunek i wsparcie”. Kampania ma na celu zapoznanie, szczególnie ludzi młodych, ze służbą żołnierzy WP oraz funkcjonariuszy służb państwowych w misjach zagranicznych. Propagowanie kampanii miało miejsce szczególnie w mediach oraz przez organizację spotkań w szkołach i domach kultury. Spotkania mają formę gawędy multimedialnej, podczas której weterani misji pokazują zdjęcia, prezentacje i pamiątki z misji WP, Policji, Straży Granicznej i Straży Pożarnej.
• Powołanie do życia obozu dla dzieci rannych i poległych żołnierzy. Inicjatywa została podjęta wraz z Fundacją „MG13 – Mierz wysoko” Marcina Gortata. Organizując obozy dla dzieci chcemy pozwolić im oderwać się od trudnej rzeczywistości i zapewnić im wakacje, podczas których będą mogły rozwinąć sportowe pasje i korzystać z letniego wypoczynku.
• Realizacja Dnia Weterana 29 maja każdego roku. Wyjątkowy dzień, w którym chcemy zwrócić uwagę ludzi w stronę rannych i poległych żołnierzy. W tym dniu organizowane są uroczystości i imprezy w wielu miastach Polski, mające na celu uwrażliwienie społeczeństwa na problemy weteranów oraz ukazanie jak wiele zawdzięczamy żołnierzom służącym w misjach zagranicznych.
• Organizacja warsztatów terapeutycznych. Inicjatywa mająca na celu głównie pomoc psychologiczną w radzeniu sobie z problemami wynikającymi z pełnienia służby. Początkowo obejmowała weteranów i ich partnerki, jednak dostrzegając potrzebę pomocy rodzinom poległych rozszerzyliśmy ją o rodziców i wdowy.
• Współorganizacja z Wojskowym Instytutem Medycznym w dniach 19-20 kwietnia 2013 warsztatów wspierających dla rodzin weteranów powracających z misji zagranicznych. Podczas warsztatów specjaliści z WIM przedstawili sposoby rozwiązywania nieporozumień i komunikowania się między rodziną, a weteranami. Wyjaśnili jak rozpoznać PTSD oraz poznali jego negatywne skutki na relacje w rodzinie. Osoby obecne na spotkaniu dowiedziały się jak przekonać żołnierza do leczenia.
• Organizacja warsztatów psychoterapeutycznych „Razem łatwiej” w dniach 30 czerwca – 7 lipca 2013 roku w AZS Wilkasy. Nad jeziorem Niegocin z psychologami spotkały się małżonki i rodzice poległych żołnierzy. Pomoc psychologiczną dostały również pary, w których jeden z małżonków brał udział w misjach i stało się to przyczyną pogorszenia relacji w rodzinie. Uczestnicy doświadczyli pomocy nie tylko od psychologów, ale również od osób w podobnej sytuacji życiowej. Poza sesjami terapeutycznymi dla osób biorących udział w warsztatach zostały przygotowane również zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze, spotkania integracyjne oraz sprzęt do aktywnego spędzania czasu: kajaki, rowery wodne. 
• Organizacja zawodów strzeleckich. Przedsięwzięcie mające na celu głównie podtrzymanie koleżeńskich więzi pomiędzy weteranami oraz środowiskiem weteranów i armią, z która z racji odniesionych ran wielu z Nas musiało się pożegnać.
• Organizacja turnusów rehabilitacyjno-sportowych. Bierzemy udział w programie „Rehabilitacja poprzez sport i rekreację”, w ramach której zorganizowaliśmy m.in. 10-dniowy turnus szkoleniowo-rehabilitacyjny dla rannych i poszkodowanych w misjach zagranicznych. Wyjazdy mają na celu poprawienie poczucia własnej wartości weteranów oraz ułatwienie powrotu do normalnego życia.

Takie spotkania są niezwykle ważne dla rodziny i weteranów, ponieważ bez wsparcia i obecności najbliższych żołnierze mogą nigdy nie powrócić do normalnego codziennego życia.